การรักษาพื้นผิวป้องกันการกัดกร่อนสำหรับท่อเหล็ก: คำอธิบายเชิงลึก

3.1 การเคลือบแอสฟัลต์ปิโตรเลียม

การเคลือบแอสฟัลต์ปิโตรเลียมเป็นชั้นป้องกันการกัดกร่อนแบบดั้งเดิม ประกอบด้วยชั้นแอสฟัลต์ปิโตรเลียม เสริมด้วยผ้าไฟเบอร์กลาสและฟิล์มโพลีไวนิลคลอไรด์ป้องกันภายนอกให้การกันน้ำที่ดีเยี่ยม ยึดเกาะได้ดีกับพื้นผิวต่างๆ และคุ้มค่าคุ้มราคาอย่างไรก็ตาม มีข้อเสีย ได้แก่ ความไวต่อการเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิ การเปราะในอุณหภูมิต่ำ และมีแนวโน้มที่จะแก่และการแตกร้าว โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสภาพดินที่เป็นหิน จำเป็นต้องมีมาตรการป้องกันเพิ่มเติมและค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้น

3.2 การเคลือบอีพ็อกซี่ทาร์ถ่านหิน

อีพ็อกซี่น้ำมันถ่านหินทำจากอีพอกซีเรซินและแอสฟัลต์น้ำมันถ่านหิน มีคุณสมบัติทนทานต่อน้ำและสารเคมี ทนต่อการกัดกร่อน การยึดเกาะที่ดี ความแข็งแรงเชิงกล และคุณสมบัติเป็นฉนวนได้ดีเยี่ยมอย่างไรก็ตาม ต้องใช้เวลาในการบ่มนานกว่าหลังการใช้งาน จึงเสี่ยงต่อผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์จากสภาพอากาศในช่วงเวลานี้นอกจากนี้องค์ประกอบต่างๆ ที่ใช้ในระบบการเคลือบนี้จำเป็นต้องมีการจัดเก็บแบบพิเศษ ซึ่งทำให้ต้นทุนเพิ่มขึ้น

3.3 การเคลือบผงอีพ็อกซี่

การเคลือบผงอีพ็อกซี่ซึ่งเปิดตัวในทศวรรษ 1960 เกี่ยวข้องกับการพ่นผงด้วยไฟฟ้าสถิตลงบนพื้นผิวท่อที่ได้รับการบำบัดและอุ่นไว้ล่วงหน้า ทำให้เกิดชั้นป้องกันการกัดกร่อนที่มีความหนาแน่นสูงข้อดีของผลิตภัณฑ์ ได้แก่ ช่วงอุณหภูมิที่กว้าง (-60°C ถึง 100°C) การยึดเกาะที่แข็งแกร่ง ความต้านทานที่ดีต่อการแตกตัวของแคโทด การกระแทก ความยืดหยุ่น และความเสียหายจากการเชื่อมอย่างไรก็ตาม ฟิล์มที่บางกว่าทำให้เสียหายได้ง่าย และต้องใช้เทคนิคและอุปกรณ์การผลิตที่ซับซ้อน ทำให้เกิดความท้าทายในการใช้งานภาคสนามแม้ว่าจะมีความเป็นเลิศในหลายด้าน แต่ก็ถือว่ายังด้อยกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับโพลีเอทิลีนในแง่ของการทนความร้อนและการป้องกันการกัดกร่อนโดยรวม

3.4 โพลีเอทิลีนเคลือบป้องกันการกัดกร่อน

โพลีเอทิลีนทนต่อแรงกระแทกได้ดีเยี่ยมและมีความแข็งสูงพร้อมช่วงอุณหภูมิที่กว้างพบการใช้งานอย่างกว้างขวางในภูมิภาคเย็นเช่นรัสเซียและยุโรปตะวันตกสำหรับท่อเนื่องจากมีความยืดหยุ่นและทนต่อแรงกระแทกที่เหนือกว่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่อุณหภูมิต่ำอย่างไรก็ตาม ความท้าทายยังคงมีอยู่ในการใช้งานกับท่อที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางขนาดใหญ่ ซึ่งอาจทำให้เกิดการแตกร้าวโดยความเค้น และการซึมของน้ำอาจทำให้เกิดการกัดกร่อนใต้สารเคลือบ จำเป็นต้องมีการวิจัยเพิ่มเติมและปรับปรุงในด้านวัสดุและเทคนิคการใช้งาน

3.5 การเคลือบป้องกันการกัดกร่อนอย่างหนัก

การเคลือบป้องกันการกัดกร่อนอย่างหนักช่วยเพิ่มความทนทานต่อการกัดกร่อนได้อย่างมากเมื่อเทียบกับการเคลือบมาตรฐานโดยแสดงประสิทธิภาพในระยะยาวแม้ในสภาวะที่ไม่เอื้ออำนวย โดยมีอายุการใช้งานเกิน 10 ถึง 15 ปีในสภาพแวดล้อมทางเคมี ทางทะเล และตัวทำละลาย และมากกว่า 5 ปีในสภาวะที่เป็นกรด ด่าง หรือน้ำเกลือโดยทั่วไปการเคลือบเหล่านี้จะมีความหนาของฟิล์มแห้งตั้งแต่ 200μm ถึง 2000μm ทำให้มั่นใจได้ถึงการปกป้องและความทนทานที่เหนือกว่ามีการใช้กันอย่างแพร่หลายในโครงสร้างทางทะเล อุปกรณ์เคมี ถังเก็บ และท่อ